Ik kijk in de spiegel en ik zie een wandelende paradox. Iemand die op z’n werk halsstarrig de trap neemt, terwijl er een prima (en snelle!) lift naar boven gaat. Die met het oog op de calorieën geen toetjes en chips in huis haalt, maar vervolgens in het bedrijfsrestaurant een schaaltje bedelft onder de tiramisu waar ’s middags een collega al had getrakteerd op taart die ie ook al niet af kon slaan. Net na dat weekend waarin hij zich ook al te buiten was gegaan aan overmatige drankconsumptie..
Berouw komt na de zonde pleegt men te zeggen, en ik ken mezelf: het is waar wat men zegt. Dan kan ik op m’n vingers (nadat ik ze heb ontdaan van het slagroom) natellen dat zich gaandeweg de dag een schuldgevoel ontwikkelt dat pas verdwijnt nadat ik mezelf (aanvankelijk schoorvoetend) weer heb lopen afbeulen in de sportschool.
Af en toe probeer ik wat van mijn enthousiasme over te brengen op vriend N. Ik ken niemand die luier kan zijn dan hij, languit liggend op z’n chaise longue, de ogen half gesloten, één hand achter het hoofd, de ander rustend op de afstandsbediening van z’n breedbeeld-tv. Als hij nu op stap is geweest of niet, gewerkt heeft of niet, überhaupt iets heeft gedaan of niet; als meneer lui wil zijn dan doet ie dat. Schaamteloos. Zalig – waarom kan ik dat niet?
Nee, ik ben een vat vol tegenstrijdigheden; waar ik de ene dag met twee vingers in m’n neus en twee hardloopschoenen aan m’n voeten een rondje van dertien kilometer maak en de volgende dag lachend kapot ga bij het benchpressen, tot huishoudelijke klussen kan ik me maar bijzonder moeilijk zetten. Terwijl N. ineens kan opspringen en in een zeldzame uitbarsting van schoonmaakwoede het hele huis aan kant maakt, die credits moet ik ‘m geven.
Om vervolgens weer avond na avond het pluche van z’n bank te slijten – die credits moet ik ‘m ook geven.
Groot was evenwel de verrassing toen ik ‘m thuis laatst aantrof in een trainingsbroek, de haren nog vochtig. “Ik heb gesport”, bekende hij met een lichte zweem van trots, en sprak de intentie uit dit ook vol te gaan houden. Waarna hij me dezelfde avond ook nog moeiteloos inmaakte met bowlen. Misschien heb ik een monster gecreëerd.. Of hij; ik betrap mezelf er de laatste tijd op ook steeds makkelijker de stofzuiger te pakken..
Lees ook:Intervaltraining verbrandt in korte tijd veel calorieën
Lees ook:Play hard? Voorkom een kater!
Lees ook:4 moves voor slankere dijen
Lees ook:Cardiotennis
Lees ook:Koningin van het Jojo Effect voelt zich net een vette koe.