Froukje (30) is wat dat betreft een echte vrouw; slank, verzorgd, goed figuur, maar (nog) niet tevreden. Deze stewardess heeft een missie : ze wil een sixpack. Voor fitness.blog.nl houdt ze een dagboek bij. Vandaag deel 7.
Ik heb last van m’n vinger. Eerlijk gezegd is ie gekneusd. Afgelopen week ben ik door een automobilist van m’n fiets gereden, terwijl ik op het fietspad fietste. Meneer wilde rechtsaf slaan, maar moest daarvoor het fietspad oversteken. Omdat hij gefocust was op een andere auto zag hij mij over het hoofd. In eerste instantie dacht ik wel oké te zijn, maar achteraf zat m’n fiets compleet in de kreukels en bleek m’n vinger toch iets pijnlijker dan gedacht.
Nou heb je van die mensen die zichzelf heel zielig vinden en bij een ingescheurde nagel meteen al met hun complete arm in de mitella lopen. Ik had vroeger op de basisschool zo’n meisje in m’n klas. Ze had non-stop de aanstelleritis. Als tienjarige kon ik daar al niet tegen en nu nog steeds niet. Vandaar dat ik zelf ook absoluut niet zo wil zijn. Ik ben het type niet zeiken, gewoon doorgaan. Het zal allemaal wel meevallen. En het gaat vanzelf weer over.
Zo heb ik een paar jaar geleden vier kilometer gelopen op een gebroken middelste teen. Ik zat m’n toenmalige vriend achterna in huis (ja hij was naakt en ik wilde even snel in z’n billen knijpen) en ondanks dat ik anti-slip sokken aanhad (hulde aan de uitvinder.. not) eindigde mijn sprintje op de houten vloer abrupt tegen de muur. Ik denk dat ik nog nooit zo hard heb gejankt..
Ook was ik nog nooit zo blij geweest ben met m’n Uggs. M’n vriendje had namelijk die avond kaartjes geregeld voor een voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal, en aangezien ik nog nooit naar een voetbalwedstrijd geweest was moest en zou ik daar mee naartoe. Beetje jammer alleen dat de parkeerplaats twee kilometer bij het stadion vandaan lag, en dat je een drassig grasveld over moest steken om er te komen.
Omdat ik per sé naar de wedstrijd wilde in plaats van naar het ziekenhuis heb ik, om niemand te alarmeren, m’n Uggs aangetrokken; het enige schoeisel waar ik in paste met m’n dikke blauwe pijnlijke voet en waar ik legaal op mocht sloffen. Uggs zijn namelijk alles behalve chic en dus hoefde ik ook geen moeite te doen. En zo heb ik kreunend, steunend en half jankend twee kilometer heen en twee kilometer terug afgelegd om een waardeloze wedstrijd te aanschouwen (0-0 tegen Paraguay). De volgende ochtend in het ziekenhuis bleek m’n teenbotje vrijwel doormidden, en het heeft me drie maanden gekost om er weer fatsoenlijk op te kunnen lopen.
Nu zit ik dus met die vinger. Ik weet dat ie niet gebroken is, want kan m nog bewegen, maar heel prettig voelt het allemaal niet. Het indrukken van de spuitknop van ‘m’n deo gaat al niet heel makkelijk.
Maar natuurlijk ga ik wel gewoon sporten, en doe ik gewoon een deadlift met 40 kg. En ja ik weet best dat je voorzichtig moet zijn met blessures, maar ik heb toch niet de aanstelleritis.
Lees ook:Ik heb bedacht dat ik maar eens moest gaan spinnen (1)
Lees ook:Heb jij nog aan afvallen gedacht op anti-dieetdag?
Lees ook:Missie sixpack (4): het ahaa-moment
Lees ook:Missie sixpack (9): wat een leven. Maar wel míjn leven!
Lees ook:Mud Masters 2013; iemand zich nog vies gemaakt?