Theo is 63 en jarenlang een fanatieke fitnesser geweest. Inmiddels moet hij minzaam toestaan dat zijn lichaam en geest niet meer willen wat hij wil. Voor Fitness.blog.nl doet hij verslag van zijn ervaringen. Hoe zijn soepele tred naar de sportschool een martelgang werd.
Bijna was het me gelukt.. De gang naar de sportschool.. Ik had zondagavond alle registers opengetrokken: sportkleren klaargelegd, het boek ‘Het nieuwe Wasborddieet’ van David Zinczenko opnieuw doorgebladerd en het mij oh zo vertrouwde ‘Nieuwe wasborddieet Work–Out’ voor maandag doorgenomen.
Ik was er klaar voor.
Helaas was ik echter vergeten dat maandagmiddag tussen 13:00 – 17:00 uur een verplichte bijeenkomst werd gehouden voor mijn werk. Shit! En aangezien ik die middag bovendien een aantal collega’s tegenkwam die ik door de jaren heen uit het oog verloren had, werd het naast het nuttige (het gezeik over de welbekende werkwijze en de daaraan gekoppelde wijzigingen) ook nog eens reuze gezellig. Met alle gevolgen van dien.
Ik kan, achteraf, mezelf wel voor de kop slaan, maar de geneugten hebben mijn middag weer eens opgevrolijkt. Ben ik dan een slapjanus? Een kerel zonder ruggengraat?
Nagelbijtend, en met de nodige moeite, leg ik dit vast.
De reacties van mijn vrienden, op het begin van mijn relaas, waren niet mals. Zo werd ik door één geroemd – niet voor mijn manier van doen, maar over mijn manier van schrijven. Een andere heeft zijn sarcasme op mij gebotvierd, als reactie op mijn eerste bekentenis. Heel erg vals.
Toch heb ik niet alle hoop verloren. Zo heb ik alle foto’s die anderen van mij hebben gemaakt (waar ik al helemaal niet van hou), in het zicht opgehangen zodat ik mij kan realiseren hoe mijn omgeving mij zoal ziet – en dat geenszins vleiend, geloof me.
Maar dit zou weleens een doorbraak kunnen zijn, de bewuste ‘stok achter de deur’, waar ik wellicht behoefte aan heb. Hoe meer vrienden en kennissen van mijn worsteling afweten, hoe schandelijker mijn aftocht immers zal zijn, mocht ik opgeven! Daar troost ik mij op dit moment maar mee.
Maar, zoals ik al in het begin aangaf: het was me bijna gelukt! Er is dus hoop. Wordt aldus vervolgd.
Lees ook:Het wasborddieet voor vrouwen: strakke buik in 6 weken!
Lees ook:Karl Noten onlangs bij Pauw en Witteman: pijnlijk
Lees ook:Oud zeer (1): Bourgondiër tegen wil en dank
Lees ook:Oud zeer (3): het is gelukt!
Lees ook:Jongeren positief over rookverbod